وردی نژاد\xa0خاطرنشان کرد: فراموش نکنیم که روابط ایران و چین از بعد اقتصادی و فرهنگی هنوز گنجایش توسعه زیادی دارد اما بدلیل فقدان استراتژی و فراز و نشیب های موسمی از ثبات و پویایی لازم برخوردار نیست. البته، تحولات اوکراین و تایوان و رفتار غرب با روسیه و چین، تا حد زیادی ضرورت همکاری ایران، روسیه و چین را برای برنامه ریزان سه کشور روشن تر کرده است. \xa0
سفیر پیشین ایران در چین\xa0افزود: ازسوی دیگر، تلاش کنیم تا شرکت های چینی هم نسبت به سطح فناوری، توانایی ها و ظرفیت های واقعی ایران مطلع تر شوند. تا آنکه توسعه همکاری های بخش های خصوصی اقتصادی دو کشور و تقویت روابط در صنایع سنگین و متوسط چین و ایران دنبال شود.
وی در تشریح قدم های ضروری برای اجرای تفاهمنامه راهبردی همکاری های ۲۵ ساله گفت: مناسب است که تبادل هیات های تجاری در دو بخش دولتی و خصوصی افزایش یابد و بیشتر به مشارکت و سرمایه گذاری دو جانبه پرداخته شود و با ایجاد یک مکانیزم موثر به تبادل اطلاعات بروز و فرصت های موجود در دو کشور همت بگماریم و در اصل قادر شویم اطلاعات، توانایی و تکنولوژی واقعی چین را به شرکت های ایرانی منتقل کنیم. \xa0
وردی نژاد گام های موثر دیگر در رابطه دو کشور را اینگونه شرح داد: برقراری تعرفه های حمایتی و ترجیحی بین دو کشور؛ منظور از تعرفه های ترجیحی و حمایتی، برداشتن مشکلات از سر راه صادرکنندگان و واردکنندگان است که قدرت رقابت را در بازارهای یکدیگر داشته باشند. \xa0
سفیر سابق ایران در چین تصریح کرد: ایران برای چین، در قالب تفاهمنامه مشارکت راهبردی ۲۵ ساله دو کشور دارای مزیت ها و جذابیت هائی است. \xa0
وی همچنین نفت و گاز و پتروشیمی، تولیدات خانگی مشترک در ایران، همکاری های ریلی و حمل و نقلی، ترانزیت و صادرات مجدد کالا، خودروسازی و قطعه سازی، سد و نیروگاه های آبی نوین و اقتصاد دیجیتال و فناوری اطلاعات را از جمله شاخه ها و عرصه های همکاری بر اساس سند ۲۵ ساله دانست. \xa0
وردی نژاد، ظرفیت های ایران در رابطه با چین را جمعیت با سواد و کارشناسان نخبه ایران، \xa0منابع انرژی گسترده و منابع کانی، موقعیت ژئواستراتژیکی جمهوری اسلامی \xa0و ثبات داخلی ایران در شرایط ناپایدار خاورمیانه، منافع منطقه ای مشترک با چین و کشورهای مستقل آسیایی، مواضع سیاسی نزدیک رهبران و دولت های دو کشور \xa0دانست. \xa0
وی مشکلات همکاری موثر و همه جانبه دو کشور ایران و چین را عبارت از مشکلات سیاسی، پروپاگاندای غربی و آمریکائی، مشکلات شناختی در عرصه اجرائی و اداری، مشکل گردش اطلاعات شفاف و روان، قوانین و مقررات جهانی تحت نفوذ غرب، محدودیت های سیاسی و حقوقی، ریسک های اقتصادی، تحریم های یکجانبه و حفره ها و گپ های اطلاعاتی بین المللی دانست. \xa0
سفیر پیشین ایران در چین\xa0درباره ضرورت های اجتناب ناپذیر در همکاری ها و مناسبات دو کشور پیشنهاد کرد: طرف ایرانی این تفاهمنامه، ضمن تداوم تلاش درحضور جدی دراتحادیه اوراسیا، با ایجاد زیرساخت های حقوقی، تجاری و حمل و نقل و پویائی تعرفه ای، برای تقویت زیربسترهای حقوقی، سیاسی و اقتصادی «یک پهنه - یک راه» و «بریکس» هم اقدام عاجل بنماید و ضمن حضور فعالانه در سازمان همکاری های شانگهای و گفت و گوهای آسیائی، حضور بخش خصوصی را در این عرصه ها و نیز در"اجلاس اقتصادی بوآاو" تحکیم ببخشد.